เมื่อคืน…ทีมชาติไทยควรจะบุกไปเหยียบจมูกมังกรจีนถึงถิ่นนะครับ คิดแล้วก็เสียดาย และนี่คือเรื่องที่ผมอยากจะบอก
1. ตอนแรกคิดว่าเราคงบุกไปชนะเขายาก แถมเกมคงจะเป็นรอง หากไม่แพ้ถือว่าน่าพอใจ
ทว่าเรากลับทำได้ไฉไลกว่าที่คาดเอาไว้มาก เฉพาะอย่างยิ่งในครึ่งแรกที่ครองบอลบุกพลางหาจังหวะจบได้มากกว่า รวมถึงยิงประตูขึ้นนำได้อีกต่างหาก
พอจบเกมเสมอกันมันจึงกลายเป็นความผิดหวังซะอย่างนั้น
2. ทีมชาติจีนไม่มีแมวน้ำอะไรเลยนะครับ
เล่นกันสะเปะสะปะ เกมรุกสากกะเบือยกมือไหว้ เกมรับก็ไม่ได้เหนียวแน่น ต่อบอลสู้ไทยยังไม่ได้เลย
ตัวต่างชาติที่โอนสัญชาติมาไม่ได้เก่งกว่านักเตะสายพันธุ์อาว์ตี๋เลยนะครับ ขนาดได้จุดโทษยังยิงไม่เข้า
คิดแล้วก็น่าแปลกใจ ประเทศที่มีประชากรเป็นพันล้านกลับต้องเอานักเตะต่างเผ่าพันธุ์มาเล่น มันสะท้อนถึงความตกต่ำเรื่องฟุตบอลอย่างชัดเจน
3. ปัญหาของทีมชาติไทยยังหนีไม่พ้นเรื่องเดิมๆ
อันดับแรกคือไม่เด็ดขาด เพราะเราทิ้งจังหวะเหน่งๆ ที่ควรจะนำห่าง 2-0 ไปถึง 2-3 ครั้ง
ประตูที่เสียก็เกิดจากความไม่ละเอียดเองที่ดันไปเสียฟรีคิกง่ายๆ ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเขาจะบอมบ์ใส่จากลูกตั้งเตะ
4. ถ้าผลการแข่งขันคือดัชนีชี้วัดว่าผู้เป็นโค้ชตัดสินใจผิดหรือถูก
มาซาทาดะ อิชิอิ พลาดนะครับที่เปลี่ยนรูปแบบการเล่นเป็นรับแบบเต็มตัว ด้วยการถอด ศุภชัย ใจเด็ด ออกแล้วส่งมิดฟิลด์ลงมาแพ็คเกมตรงกลาง ก่อนไปเสียฟาวล์แบบไม่น่าเสีย
ตอนเสมอ 1-1 ก็กล้าๆ กลัวๆ ว่าจะเปิดเกมรุกวัดดวงไปเลย หรือจะเล่นรัดกุมเอาปลอดภัยไว้ก่อน ตัวสำรองอย่าง ธีรศิลป์ แดงดา และ เจ-ชนาธิป เลยไม่ได้ลงมา
5. ไทยเอาชนะสิงคโปร์ในเกมสุดท้ายได้แน่ๆ ผมมั่นใจแบบเต็มประดา
ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับ เกาหลี ที่เข้ารอบไปแล้วว่าจะจริงจังขนาดไหน ???
เพราะถ้าทีมพลังโสมเอาจริง พวกอาว์ตี๋แซมบ้าที่ม่เยือนคงต้านไม่ไหวหรอกครับ
แต่ที่พ่อไม่เข้าใจตุ้มคือเกมสุดท้ายไม่ได้แข่งในเวลาเดียวกัน เมื่อเกมระหว่าง เกาหลี กับ จีน จะลงแข่งก่อนเกมของทีมช้างศึก!!!
